Określane są wszystkie drobno zmielone (niepalne) związki węglanowe lub fosforanowe otoczone błoną hydrofobową, mające za zadanie odizolować płonące ciała od dostępu tlenu. Rozdrobnienie proszku powinno być takie aby średnica ziaren mieściła się w przedziale między 20-60 µm.

W przypadku proszków węglanowych dodatkowo wydzielany jest dwutlenek węgla, mający obniżyć stężenie utleniacza w strefie spalania, natomiast proszki fosforanowe mają zdolność wytwarzania szklistej powłoki pokrywającej powierzchnię gaszonego ciała stałego. Mechanizm gaśniczy proszków polega na inhibicji hetero- i homofazowej, tzn. na przejmowaniu przez proszek energii aktywacji od wolnych rodników odpowiedzialnych za proces spalania.

Jej działanie gaśnicze polega na odizolowaniu dostępu tlenu od powierzchni palącego się materiału oraz ma działanie chłodzące (obniża temperaturę).

Piana gaśnicza jest:

• dość tania,
• zazwyczaj łatwa do wytworzenia,
• może być podana w postaci piany lekkiej, średniej lub ciężkiej, co zwiększa zakres jej stosowania. Typ piany zależny jest o tzw. liczby spienienia – dla piany ciężkiej wynosi ona do 20, dla piany średniej 21-200, dla lekkiej ponad 200.

• ciał reagujących chemicznie z wodą (np. karbid) – co powoduje zwiększenie pożaru,
• ciał żarzących o bardzo wysokiej temperaturze żaru (grozi to rozkładem wody na wodór i tlen),
• urządzeń elektrycznych pod napięciem (przewodzi prąd i może spowodować porażenie).